... To pass the time

If you knew you were going to live forever, you wouldn't need to eat anymore. Neither would you need money. What would you bother to do during the day? Work would no longer matter. The main problem would be that the boredom wouldn't end, cause your life just goes on. Playing and drinking is all you'd do.

 

You don't have to be rich, powerful or famous, because you survive anyway. Death makes us live - to reach something before we die. If you live forever you don't make time for action because you can start again tomorrow. But you don't start tomorrow, because you have literally all of time to start. So you never start anyway. Besides why should you start, what do you have to compensate? Ambitions are out of the question.

There's nothing to pass onto the next generations, because you won't die. The question is: if you live forever have you ever been born? Or were you always there? Can you have children and parents if you weren't born at all? 'Forever' is a priori difficult to understand. How long does it take? The word 'long' dissolves with the predicate 'forever'. This removes also 'forever' because that word refers a priori to length, while de facto it denials. In that way 'forever' stays an alive and kicking abstraction for the human brain, but at the same time unimaginable and the complete radical nothing. Death doesn't frighten us, but eternity does.

 
By Dominique Verschuren
 

 

...Om de tijd te doden

Als je  eeuwig zou leven, zou dat betekenen dat je niet meer hoefde te eten. Je had dus ook geen geld nodig. Wat doe je dan de hele tijd in plaats van werken? Je vervelen? Het grote probleem met vervelen is dan dat het niet eindigt, want je leven eindigt niet. Spelen en drinken is alles wat we zouden doen.

Je hebt ook geen behoefte om rijk, machtig of beroemd te zijn, want je overleeft toch wel. De dood zorgt ervoor dat je iets wilt doen, iets wilt bereiken voordat je sterft. Anders krijgt het gevoel van verlies je te pakken, als je niets achterlaat. Als je eeuwig leeft schiet je niet acuut in actie, want je kunt ook pas morgen beginnen. Maar je begint niet morgen, want je hebt letterlijk eeuwig de tijd om te beginnen en dus begin je niet. Bovendien heb je geen behoefte om te beginnen want je hoeft niets te compenseren. Ambities bestaan niet.

Je hoeft ook niets door te geven aan volgende generaties, want je sterft niet. De vraag is als je eeuwig leeft of je dan geboren wordt. Of was je er altijd al? Kun je dan kinderen en ouders hebben als je nooit geboren bent? 'Eeuwig' is a priori moeilijk voor te voorstellen. Hoe lang is dat? Het woord 'lang' lost op bij het predicaat 'eeuwig'. Hierdoor verdwijnt ook 'eeuwig' omdat dat woord a priori verwijst naar lengte, terwijl het de facto de ontkenning daarvan is. Op die manier blijft eeuwig voor de mens een abstractie die springlevend is, maar tegelijkertijd onvoorstelbaar en dus het complete, radicale niets. De dood beangstigt niet, de eeuwigheid doet dat.

(Thanks to Helen Williams)

http://www.youtube.com/watch?v=--HxwVECRl4