(Pierre Bokma zien spelen)
De jongen zat op de tweede rij, naast hem het mooiste meisje van de school. Zij viel voor zijn onaangepastheid, voor zijn verwondering voor schoonheid en het geheim achter de dingen. Op nog geen tien meter afstand zag hij het gebeuren. De tovenaar verhulde zich in ieder willekeurig personage dat hij uit een inwendige bron kon oproepen. Feilloos drukte hij zichzelf daarin uit, veroverde de harten van de voorste rijen, bracht de rest van de zaal in vervoering. Iedereen wil zich soms laven aan een troostkaartje van twintig euro.
Van een meisje heeft de jongen nooit zo kunnen houden.
Dominique Verschuren, 2009
Binnenkort het uitgebreide interview met Pierre Bokma over zijn en spelen, over zijn geheim en de (on)mogelijkheid van liefde.
The boy sat in the second row, next to him the prettiest girl in school. She fell for his maladjustment, for his wondering for beauty and the secrets behind the things. In less than ten meters from him he saw it happened. The magician disguised in any arbitrary character he could call from an internal source. Unfailingly he expressed himself, captured the hearts of the front row, threw the rest of the audience into ecstasies. Everyone sometimes like to refresh from a twenty euro consolation ticket.
A girl he could never love the same way.
Dominique Verschuren, 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten