de Liefde I. De liefde is overal. Kijk maar om je heen. Zoveel mensen die je op een dag ziet. Allemaal met hun eigen verhalen, hun behoeften, verlangens en teleurstellingen. Een van hen is Martha, de eerste uit een reeks.

 

"Uiteindelijk hou ik het meest van mijn neefjes, omdat die mij nodig hebben"

 

Martha is 34 jaar en maagd. Eén keer een man gezoend. Wat weet zij van de liefde? Alles, als je praat over verlangens. En over de grenzen van wat je kan verdragen: "Ik heb mijn gevoelens voor hem nooit met zoveel woorden tegen hem gezegd. Ik heb hem dat nooit gezegd, omdat ik bang ben dat hij me keihard zou uitlachen."

 

Door Dominique Verschuren

 

Martha: "Ik vind mezelf niet abnormaal, ook al is de westerse cultuur gericht op seks. Het is gewoon zo gelopen. Niet uit religieuze overtuiging of een principekwestie, alsof ik wacht totdat ik getrouwd ben. Nee, bij mij is dat niet beladen. Ik weet natuurlijk niet of ik iets mis. Soms denk ik er wel over na waarom ik nog geen seks heb gehad. Afgelopen donderdag bijvoorbeeld met J. was heel romantisch, het had heel goed afgesloten kunnen worden in een king size bed. Maar niet met hem, zolang hij samen is met zijn vrouw. Ik voel me te goed om een van de flirts te zijn.

Ik was dertig toen ik voor het eerst zoende. Ik heb niet de buitengewone behoefte gehad om te voelen hoe het is om te zoenen, of hoe het is om een man in me te voelen. Als je dat niet weet kun je dat ook niet missen. Veel van mijn vrienden zijn vrijgezel, dus het is ook niet zo'n issue. De Flair staat iedere week vol met seksonderwerpen. Voor mij staat dat in dezelfde categorie als dat de Flair wekelijks vol staat met recepten, terwijl ik niet zo'n keukenprinses ben. Natuurlijk interesseert seks mij meer dan koken, maar je leest het eens en dan blader je weer verder."

De moed van je overtuiging

 

"J. kwam mijn leven ingelopen tijdens de toneelles. Het eerste wat ik dacht was: wat voor een autistisch geval hebben ze in de groep gegooid? Dat was J. In zo'n groep praat je inhoudelijk over de teksten, je leert elkaar daardoor goed kennen. J. zat er met een lang gezicht bij, maar langzaam ontdooide hij. Hij begon het voortouw te nemen. Langs de ene kant staat hij op zijn strepen, hij spreekt uit waar hij voor staat. Anderzijds durft hij er niet voor te gaan. Hij mist de moed van zijn overtuiging.

J. heeft ooit gezegd dat ik gevaarlijk voor hem was. Ik speelde in een toneelstuk zijn verloofde. Hij pakt me dan de hele avond vast en kussen, als onderdeel van de rol. Toch was het anders als hij dat met mij deed dan met andere actrices. Dat was anderen ook opgevallen. Hij zei me: 'Jij bent gevaarlijk voor mij.' Ik was geflatteerd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er wakker van gelegen heb. Ik was in de wolken.

Drie jaar geleden hebben we gezoend. Ik had het moeilijk op mijn werk toen. Op een avond, terwijl ik de volgende dag zo lang mogelijk wilde uitstellen, hebben wij uren aan een tafeltje elkaars hand vastgepakt. Zelfs toen zijn beste vriend binnenkwam bleven wij zo zitten. Toen ik naar huis ging hebben wij gekust. Ik vind het jammer dat het bij een keer is gebleven.

Ik heb heel lang niet geweten dat J. een vriendin had. Hij had daar niets over gezegd. Zijn vriendin F. ontdekte ik per ongeluk, toen we bij hem thuis repeteerden. F. was kortaf en onvriendelijk tegen ons. Ik denk dat zij jaloers was. Zij vond onze groep niet leuk. Zij komt ook nooit naar een voorstelling. Ik weet niet of zij wel weet dat er voorstellingen zijn. Intussen zijn ze getrouwd.

Ik heb mijn gevoelens voor hem nooit met zoveel woorden tegen hem gezegd. Hij moet het wel weten van een vriendin van mij. Ik heb hem dat nooit gezegd, omdat ik bang ben dat hij me keihard zou uitlachen. Hij zou dat misschien niet doen, maar ik ben er wel bang voor. Dat wil ik niet.

Je kunt misschien wel denken dat hij speelt met mijn gevoelens, maar dat voel ik zo niet aan. Het zijn uiteindelijk mijn gevoelens. Ik kan gewoon veel van hem verdragen. Ik geniet van hem. Afgelopen donderdag nog: gedichtenavond. Wij wandelen eerst naar de plaats waar de gedichten gelezen worden. J. is er ook. Hij staat bij zijn vrienden en ineens komt hij op me af. Heel enthousiast: 'Wat leuk dat je er bent!' We hebben twintig minuten gearmd naar een hele mooie zonsondergang gekeken. Toen dacht ik: waarom ga ik hier niet mee verder? Dat is natuurlijk omdat hij getrouwd is. Want ondanks alles is hij nog altijd bij F."

Onvoorwaardelijke liefde

 

"Ik denk niet dat J. mijn grote liefde is. Omdat ik denk dat ik me anders veel minder zou laten tegenhouden door F. Ik heb dat bij mijn zus gezien, die was zo verliefd op haar ex-man dat zij haar leven in Turnhout heeft achtergelaten, haar vrienden en vriendinnen... Zij koos twee honderd procent voor haar ex-man. Als ik de juiste dingen zeg of doe, dan zou het wel iets kunnen worden tussen J. en mij, druk uitoefenen, ultimatums. Maar dat wil ik niet, ik wil niet dat hij zo voor mij kiest. Dat moet spontaan gaan, dat moet van hem komen. Mijn zus was blind voor alle rationele moeilijkheden, zij zag die gewoon niet. Ik denk dat je dat doormaakt als je je grote liefde hebt gevonden. Ik pak die dochter er wel bij, die scheiding is ook geen probleem, net zo min als het leeftijdverschil. De grote liefde, daar ga je blind voor. Die ben ik nog nooit tegengekomen.

Ik heb ook nooit datingsites geprobeerd. Ik koester het romantische idee dat het vanzelf moet komen. Mijn ideale voorstelling is: je gaat naar de supermarkt, je laat per ongeluk je mandje vallen, de appels rollen over de grond, iemand helpt de appels oprapen en je kijkt in elkaars ogen en dat is het. Ik geloof er niet echt in, maar ik hoop er stiekem wel op. Al dat gedoe van datingsites, dat vind ik geforceerd. Ik ga niet op een datingsite tussen al die wanhopige mensen staan. Ik ben liever alleen eenzaam dan in een relatie, denk ik. Eenzaamheid kan me overvallen. Dan heb ik een half uur lang heel erg medelijden met mezelf. Dan moet er goede muziek op, of er belt iemand, of ik heb iets leuks gepland op de agenda. Dan is het over.

Uiteindelijk verwacht ik toch iemand bij wie ik volledig mezelf kan zijn. Ik heb wat te bieden, inhoud, warmte, aandacht... Maar alleen als ik mezelf kan zijn. Ik wil heel graag kinderen, maar ik durf dat niet alleen. Een collega van mij is 23 en zwanger. Ik ben meer dan tien jaar ouder, dan steekt dat wel. Kinderen zijn een doelstelling op zichzelf. Ik heb niet alleen een man nodig om die kinderen te maken, maar ik heb ook een man nodig om die kinderen mee op te voeden. Iemand die af en toe zegt: 'Nu ga jij iets anders doen, ik zorg voor de kinderen.' Iemand om keuzes mee te delen, om mijn overbezorgdheid te compenseren.

De gedachte dat ik de grote liefde niet ga tegenkomen beangstigt mij. Dan zie ik mijzelf helemaal zielig alleen in een bejaardentehuis. De vraag beantwoorden of ik gelukkig ben in de liefde vind ik moeilijk. Ik ben bij heel veel mensen geliefd, maar ik zou graag willen dat die ene van mij houdt. Ik zoek iemand die, net als mijn familie, onvoorwaardelijk van mij houdt. Voor een deel is dat misschien een illusie. Ik hoop niet dat ik keihard moet veranderen om iemand tegen te komen die mij graag ziet. Ik ben wie ik ben. Dat is mijn grootste voor- en mijn grootste nadeel. Uiteindelijk, als ik erover nadenk, hou ik het meest van mijn twee neefjes. Omdat die mij nodig hebben. Dat zegt veel, hè?"